این یک داستان نیست، یک روایت است. روایت زندگی ساحل…

اینجا سقف آرزوهای دو کودک در حال آوار شدن بر سر امیدهایشان است… اینجا دو کودک هر شب با این بیم سر بر بالین میگذارند که آیا خورشید بار دیگر مژده ی آمدن روزی بهتر را به آنها میدهد؟! بوی غذایی دلچسب از خیال مشام کودکان میگذرد، اینجا آشپزخانه ای وجود ندارد تا مادر با مهر و عشق خویش اندک غذایی گرم برای کودکانش بپزد و آنها را با شوق دور سفره ی خیالی جمع کند… کودکان روزهاست که غبار آلودگی بی مهری را از سر و روی خویش نشسته اند اینجا حمامی وجود ندارد…

به راستی سهم این کودکان از دنیای پر زرق و برق گمشده در هیاهوی خویش، همینقدر اندک است؟!