این یک داستان نیست، یک روایت است. روایت زندگی علی…

کودکی که هر روز دستانش را از دنیای خیال می بُرند اما قطار آرزوهایش، دستانش را برایش باز می‌گرداند.

او تنها ۱۰ سال دارد و در کنار خواهر ۷ ساله اش باید تعداد زیادی لیف و کیسه را به بازار ببرد و در شلوغی و ازدحام آنجا بفروشد تا وقت برگشتن سربلند و کیفور بر طبل شادانه بکوبد.
او عاشق نقاشی است و هر روز در مسیر خانه تا بازار چند دقیقه پشت ویترین مغازه ای می ایستد و به جعبه های مدادرنگی خیره میشود‌.
یکبار قیمت یک جعبه را پرسیده بود و بعد از شنیدن قیمت آن، برق از سرش پریده بود.
پشت سرش، جایی که بساطش را پهن می‌کند دیوار سیمانی بزرگی قرار دارد و کودک قصه ما با تکه ای زغال نقش‌های سیاه اما سفیدِ دنیای خودش را روی آن ترسیم می‌کند.
نقش کودکی که دستش را بریده اند و قطار خیال، دستش را برایش پس می‌آورد.